عشقـم، نفسـم، زنــدگی ام، دلبـــرِ نازم
ای سیب تنت وسوسه ی غیـر مجـازم

در سینه ی شب آه وغم‌ وشکوه بریزد
از تار و دف و نالـه ی پُرسوز و گـدازم

در غیبتت از گـوشه ی زنـدان بزند نق
با کــودک محصور درونـم چــه بسازم

در عمق  ِ دلــم عشق تو پنهان بوَد امّا
سیلاب ِ سِـرشکـم شود افشاگـر ِ رازم

گلچهــره ی ِ نـازک بـدن  ِ گــونه انـاری
شد بافـه ی گیسوی تــو یلــدای درازم

ازبسکه لبت خوشتر ازانگورسیاهست
افتد بـه هوس مـرغ ِ دل از تاب نیازم

با آن کـه هیولای ِ هوس را زدم افسار
گلخـنده ات آخـر بکنـد وســوسه بازم

دلشوره ام از بُعد گـذرگاهِ خمیده ست
چون جنگل چالوسی ومن پیچ هرازم

بانـو عسلم نشئه ی وابسته بـه شهـدم
پیــوسته بـرآنـــم کـــه لبـت را بنـوازم