هر چند که اندیشه کنم ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ
راهم  ندهی  ثانیه ای  ﭘﯿﺶِ   ﺗﻮ   ﺑﺎﺷﻢ

حیرت زده  ﺩﺭ  مکتب  ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ پرﺳﺘﯽ
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ  ﻭﺍﻟﻪ ﯼِ  ﺩﻝ ﺭﯾﺶ  ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

آیین من و مسلکم از مذهب عشق است
گاهی نتوانم  به  در  از  کیش تو  باشم

کشکول پر ازقصه ام ازحوصله خالیست
هو میکَشم از غصه که ﺩﺭﻭﯾﺶ تو باشم

ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻬﺖ ﺭﺍﻩ ‌‌ ﻣﺮﺍ بسته ای از رخ
ﻫﻢ ﻣﺎﺗﻢ ﻭ ﻫﻢ ﭘﺎﺗﻢ ﻭ ﻫﻢ ﮐﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

ﺍﯼﺣﻀﺮﺕﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻧﻪﯾﮏﺭﻭﺯ ﻭﺩﻭ ﺭﻭﺯﺍﺳﺖ
ﻋﻤﺮیست ﮐﻪپیوسته ﻫﻢ ﺍﻧﺪﯾﺶﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

تا کی بکشی  زندگی ام  را  تو به چالش
تا  کی  صنما   موردِ   تفتیش  تو  باشم
 
بانو  عسلم  دشت  وجودم  ﺷﻮﺩ   ﺁﺗـﺶ
یک لحظه اگر  ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﻮﯾﺶ  ﺗﻮ ﺑﺎﺷـﻢ