ظالم از حد بگذراند در وطن بیداد را
تا  که ویرانتر کند شهـر ِخراب آباد را

دشمن آگاهی از سنگین دلی گاهی نداد
با مسلسل در خیابان فرصت ِ فـریاد را

با قـوای قهـریه در هر وجب آتش زدند
لشکر  ِ جهل و سیاهی باغِ  استعداد را

همچنان با نفیِ آزادی خدای‌ سوت‌وکور
سال ها بگرفته از  ما نغمه های شاد را

ای خدای  زنبق  و لاله  مرا  عمری بده 
تا ببینم با دو چشمم مرگِ استبداد را

تار‌ وپودِجسم‌ بدخو را به کرکسهادهید
خاک میهـن بـر نتابـد لاشه ی جلاد را

نازنین بانو عسل‌ اعجازِ سیلِ اشک و آه
بی خبر در هـم بپیچد خـانه ی بیداد را