ای جــان مـــن ارزانیِ چشمـان فــریباتزیبا شده ای تا بــــزنم بـوسه بـــه لبهاتآنقَدر قشنگی کـــه درآورده بــه گــردشدر منظره هــا چشم مـــرا دامـــنِ زیباتاز پیــــرهنت باز بکـــن پنجــــــره ای راتا بلبل باغت شوم و محـــو تمــــاشاتپلکت که رود رویهم از خواب دل انگیزپر می زنم از هـــر طرفی داخـــلِ رویاتچـون قـایق افتـاده به گـــــردابِ نگاهتآرامش من گـــم شده در پهنــه ی دریاتهر چند که در گِــــرد تو دائم به طـوافمدستـم نرسد ثانیـــه ای بر قـــــد و بالاتاز راز تـــو ای دخـــترِ گل کس نشد آگاهپنهـــان شده در پیـــرهنت رمـــزِ معّماتگلــواژه بـــــریز ای عسل از بــــاغ تبسمتا جان و دلـم پر شود از خنده ی گیرات
( علی قیصری )
