از همـان روزی کـه زندانی شدند آزادها
پایمـردی های صـد آزاده رفـت از یادها

آتش سرب مسلسل اندکی فـرصت نداد
کـز گلـــو بـالا بیــایـد آهی از فــــریادها

زیر تیغ‌چکمه پوشانیم و با فتوای شیخ
شد روا در کوی و برزن حکم استبدادها

جای جای سرزمینم جایگاهِ شیون است
شکوه داردشروه شروه میهن از بیدادها

سرو سرسبزی بدور از کینه‌ی آتش‌نماند
خم شد ازخشم تعصب قامت شمشادها

دشمن اندیشه نگذارد کـه در دنیای علم
رنگی از دانش بگیــرد بـاغ ِ استعــدادها

از بداقبـالی میانِ دود و دم افتاده است
سرنوشت ما به دست جمعی از معتادها

مهربان بانو عسل در صبح آزادی   بپاش
عطــــر ناب دامنــت را در مسیــر بـادها