1 بهمن 1397

دیگـر نــدارم تـابِ زهـــرِ کینـه ات را
از بس فشردی بر گلـویم دشنه ات را

درمسلخِ مستی خلاصم کن که مرگم
باران خـون ریــزد کــویر تشنه ات را

وقتی شـدی از کشتنم آسوده خــاطر
خـالی بکـن بغـض درون سینـه ات را

با آن کــه دلگیــرت کنـد پـایان هفـته
در بی خیـالی بگــذاران آدینــه ات را

روزی که اشکم در زمستان یخ ببندد
رقـص تگــرگی بشکــند آیینــه ات را

يادم نکـن در روزهــای سـرد و بـرفی
وقتی که‌روشن میکنی‌شومينه ات را

بانـو عسل در کـوچه ها تا می توانی
آسیـمه سر کن عـاشق دیـرینـه ات را