بر  طبلِ   تمنا  که زنم   ناز  برقصی
رقصنده  تر  از  کولیِ ﻃﻨّﺎﺯ  ﺑﺮﻗﺼﯽ

دور از    نفسِ  دلهره  در  عالم  رویا
در هاله ای از  حالتِ اعجاز  ﺑﺮﻗﺼﯽ

جانانه‌  برقصآ  که  بسا  چرخِ  زمانه  
تابت بدهد  تا ﮐﻪ ﺑﻪ  ﻫﺮ ﺳﺎﺯ ﺑﺮﻗﺼﯽ

وقتی که به شادی بروی  باغ  ارم را  
با شعرِ ترِ  خواجه‌ یِ ﺷﯿﺮﺍﺯ  ‌ﺑﺮﻗﺼﯽ

زیر و زبرم می کنی آن دم که دوباره
ﺑﺎ شور و شرِ نغمه یِ  ﺷﻬﻨﺎﺯ  ﺑﺮﻗﺼﯽ

نازک تن خوش چهره بنازم کمرت را
هر  بار  که  تنبک  بزنم  باز  برقصی

بانوعسلم مستِ که هستی که شبانه 
با چهچهه ی  مرغ   شبآواز  برقصی