گرچه لبریزم هنوز ازصبر ایوبی که‌ نیست
مانده ام در انتظار یار محبوبی که نیست

آن که درآدینه هاچشم انتظارم کرده است
با تلنگر می زند بر روی ﺩﺭﮐﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ

در بـدر دنبال تاک و خــوشه ی یاقوتی ام
تا شرابی گیرم از انگور مرغوبی که‌نیست

بـــر ندارم پلــک شــب را از جمال آفتــاب
ترسم افتدپرده‌ازرخسارمحجوبی که‌نیست

درپس ِایوان سنگی در هوای گرگ و میش
میدهدساقی‌به‌دستم‌جام‌مشروبی‌که نیست

دیگر از دست غزالــم شکوه کمتر می کنم
بهترینهایِ غزل تقدیم آن خوبی که نیست

در نبودت روزگار از شش جهت بانو عسل 
گرد غم پاشیده بر اوضاع مطلوبی که نیست