افتاد به  بی راهه مسیرم  که اسیرم
آواره ای از دشتِ  کویرم  که اسیرم

بیزارم از این زندگیِ بی‌سر و سامان
از مزه یِ این واقعه سیرم که اسیرم

در عصر تجدد شده ام غرق خرافات
در نهضت اندیشه  فقیرم  که  اسیرم

گوشم شده دروازه ی هر ساز بدآواز
درگیرِ صدایِ  بم  و زیرم‌  که اسیرم

جایی  که‌  نباشد‌  نفسی  بالِ پریدن
هر‌  ثانیه‌‌  باید‌   بپذیرم ‌  که  اسیرم

آمالِ  محالم  شده   تنها  پرِ   پرواز
بی بال و پر از  آتش تیرم که اسیرم

بانوعسلم جبهه ی شب لایتناهی‌ست 
از دست غم وغصه بگیرم که اسیرم