گیرم که  شکر  ﻋﺎﻣﻞ  بیماریِ  ﻗﻨﺪ  ﺍﺳﺖ
بر روی لبت قیمت‌ یک‌بوسه‌به چند است

رخسار  پر  از  حُسن ﺗﻮ   ﺍﯼ  دختر  ﺯﯾﺒﺎ
ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺗﺮ ﺍﺯ چهره ی گل های ﻫﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ

ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﻮﯼ  ﻏﻨﭽﻪ ﺍﯼ  ﺍﺯ  ﺑﺎﻍ ﺗﻮ ﭼﯿﻨﻢ
گل های‌  تنت  ﺳﻬﻢ  ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ  ﺑﻠﻨﺪ  ﺍﺳﺖ

در  خلوتم از  جاذبه یِ  سیب  تو  گویم
از بس هوس آلوده و مردانه پسند است

دستم   به   دعا   تا   ﺗﻨـﺖ  ﺁﺳﯿﺐ  ﻧﺒﯿﻨﺪ
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ بگردد تنش و ﻫﺮﭼﻪ گزﻧﺪ ﺍﺳﺖ

شیرازه یِ   پیوندِ   ﻣﺮﺍ    ﭘﺎﺭﻩ   مگرﺩﺍﻥ
سرحلقه یِ زنجیر ﺩﻟﻢ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﻨﺪ ﺍست

ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻄﺮ ﻋﺸﻖ‌  ﻫﻤﯿﻦ  ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ  ﺑﻬﺮﺍﻡ
ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻏـﺰﺍﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪ  ﺍﺳﺖ

بانو   عسلـم  در   پسِ  شب  ها ﻧﺸﻨﯿﺪﯼ
ﻓﺮﯾﺎﺩ من و شکوه ی نی را ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ