گیرم که  شکر  ﻋﺎﻣﻞ  بیماریِ  ﻗﻨﺪ  ﺍﺳﺖ
بر روی لبت‌ قیمت یک ﺑﻮﺳﻪ به ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ

رخسار  پر  از  حُسن ﺗﻮ   ﺍﯼ  دختر  ﺯﯾﺒﺎ
ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺗﺮ ﺍﺯ شاخه ی گل های ﻫﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ

ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﻮﯼ  ﻏﻨﭽﻪ ﺍﯼ  ﺍﺯ  ﺑﺎﻍ ﺗﻮ ﭼﯿﻨﻢ
گل های‌  تنت  ﺳﻬﻢ  ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ  ﺑﻠﻨﺪ  ﺍﺳﺖ

ای حور  بهشتی فقط  از  سیب تو گویم
از بس هوس آلوده و مردانه پسند است

دستم   به   دعا   تا   ﺗﻨـﺖ  ﺁﺳﯿﺐ  ﻧﺒﯿﻨﺪ
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ بگردد تنش و ﻫﺮﭼﻪ گزﻧﺪ ﺍﺳﺖ

شیرازه یِ   ﺍﺣﺴﺎﺱ  ﻣﺮﺍ   ﭘﺎﺭﻩ   مگرﺩﺍﻥ
عمریست ﮐﻪﺭﯾﺴﻤﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﭘﯿﺶﺗﻮﺑﻨﺪﺍست

ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻄﺮ ﻋﺸﻖ‌  ﻫﻤﯿﻦ  ﺍﺳﺖ  ﮐﻪ  ﺑﻬﺮﺍﻡ
ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻏـﺰﺍﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪ  ﺍﺳﺖ

بانو   عسلـم  در   شب   یلدا    ﻧﺸﻨﯿﺪﯼ
ﻓﺮﯾﺎﺩ من و شکوه ی نی را ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺍست