تا نام تو ای میوه ی ممنوعه به ﻟﺐ ﺭﻓﺖ
بوی ِخوش ِسیب آمد وتاباغ طَرب رفت

گنجشک ِ دلم  در پی ِ خرمای ِ  بمی  بود
ازعشق لبت پرسه زنان سمت ﺭﻃﺐ ﺭﻓﺖ

در ﺗﺎﺏ  ﻭ  تبت  بودم  و  گاهی ﻧﺸﻤﺮﺩﻡ
ﺑﺮ  ﺳﺎﻋﺘﻢ ﺁﻥ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎیی ﮐﻪ  ﻋﻘﺐ ﺭﻓﺖ

یک پنجره‌  بر  خط  افق  جلوه   نمودی
از  شهر ِ فلاکت زده  ﺗﺎﺭیکی ِ ﺷﺐ ﺭﻓﺖ

بی زمزمه  در   بستری   از   عالم   رویا
ازسینه‌ی ماتم زده ام غم‌چه عجب رفت

"استاد ِسخن" سعدی ِ عاشق چه نویسد 
وقتی تو ندانی که چه بر اهل ِﺍﺩﺏ ﺭﻓﺖ
 
مستانه  بزن  باده  که بر  قلب ِ  سیاهی
شمشیر ِ تکبُر شکن از فَرط  غضب رفت

بانو‌  عسلم  از  غم   تو   سیل ِ  سرشکم
از چشمه‌ی دل آمد واز گونه به لب ﺭﻓﺖ