در بر ِ آرامِ جانم بستر خوابم دهید
جای وی را در میانِ چشم پر آبم دهید

دیده ام آزرده گردید از سیاهیهای شب
آسمانی پر ستاره پیش مهتابم دهید

یا برای دیدنش در قعر دریایم برید
یا نشانی از شکوه دّر نایابم دهید

در کویر خشک و سوزان خسته ای لب تشنه ام
تا که دارم نیمه جانی جرعه ای آبم دهید

می خورم از درد عشقش تا سحرگه پیچ و تاب
ای طبیبان هر سه وهله قرص اعصابم دهید

قامتم شد چون کمانی از خم ابروی یار
می رود جان از تنم جا زیر محرابم دهید

در نهایت سر برآرام مثل دانه از زمین
مثل پیچک دور اندام عسل تابم دهید