گوشه یِ چشم قشنگ تو اگر نـم باشد
دل افسرده ی ِ من منــزلِ  ماتــم باشد

دستم  اصلاً  نرود ثانیه ای  سمت قلم
بستر شعـر و غـزل گـرچه فـراهم باشد

بی نصیبم نکن ازخنده‌ی‌شیرین که‌لبت
بـه گواراییِ صد چشمه ی زمــزم باشد

من همان‌شاعرشهرم که به‌هنگام سخن
هرچه جاری بکنم وصف تورا کم باشد

یادی از فاجعه ی ارگ دلم کن که هنوز
زیـر و بـم دار تر از  زلـزلـه ی بـم باشد

از زمانی‌که ستم مالک ِمُلکم‌ شده‌است
عیـد هر ساله ی مـا عین ِ محـرم باشد

شیخِ‌فهمیده‌که‌داردخبر ازعرض‌بهشت
بیگمان سهم خودش طول‌ﺟﻬﻨﻢ باشد

مهربانو عسلم جذبه ی عشق مـن و تو
اوج شعریست که ازقاعده محکم باشد