دیشب که شکوه ام را با ماه کرده بودم
تک تک  ستاره ها  را  آگاه   کرده  بودم

آشفته شد  سه تارم  از  شرح  روزگارم
از بس که  ناله های  جانکاه  کرده بودم

همسایه ردّ  شد  امّا  نشْنید هق هقم را 
ای کاش درد دل  را با  چاه  کرده بودم

درد و دریغ و افسوس آمد  به پیشوازم
گویی که قوم وخویشی باآه کرده بودم

رفت و  به  دزدها  داد  تقدیر  میهنم را
در  نامه ها  گلایه  از  شاه  کرده  بودم

از ترس تیغ قیچی در کوچه های ایجاز 
محدوده ی  غزل  را  کوتاه  کرده  بودم

تا بی کرانه  با  خود ای کاش در جوانی
بانو گلم  عسل  را   همراه   کرده  بودم