باید از فاصله ها بین دو دل پُل بزنم
پلی از همـدلی و عشق و تعامُل بزنم

رو به‌گسترده‌یِ‌جنگل‌بگشایم پرو بال
کلبه ای رو به خدا با پَرِ  سنبُل  بزنم

روی چشمان در و روی تن پنجره ها 
پرده ی ململی از جنس تساهُل  بزنم

در پسِ دشت بهاران به هوای رخ یار
پرسه در دور و‌  برِ  باغِ  گِلایُل  بزنم

آنقَدر در هنرم حوصله دارم که هنوز
روی هر بیت غزل چادری از گل بزنم

بس که در بحر رَمَل تارِ  تبحر زده ام
ساز  گیراتری  از‌  نغمه ی  بلبل  بزنم

عکس بانو عسلم  را بسپارم  به نگاه
روی چشم و لب او ثانیه ها زُل بزنم