ظالم از حد بگذراند در وطن بیداد را
انـدکی سکنا نکــن شهــر ِخــراب آباد را

دشمن آگاهی از سنگین دلی گاهی نداد
با مسلسل در خیابان فرصت ِ فـریاد را

با قـوای قهـریه در هر وجب آتش زدند
لشکر  ِ جهل و سیاهی باغِ  استعداد را

همچنان با نفیِ آزادی خدای‌ سوت‌وکور
سال ها بگرفته از  ما نغمه های شاد را

ای خدای  زنبق  و لاله  مرا  عمری بده 
تا ببینم با دو چشمم مـــرگِ استبداد را

تار‌ وپودِجسم‌ بدخو را به کرکسهادهید
خـاک میهـن بـر نتابـد لاشـه ی جـلاد را

نازنین بانو عسل‌ اعجازِ سیلِ اشک و آه
بی خبر در هـم بپیچد خـانه ی بیداد را