ﮔﻔﺘﻢ فـﺪﺍﯼ ﭼﺸﻤﺖ قَـدری ﺭﻃﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ
ﮔﻔﺘــﺎ ﻣﮕــﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑـﺮ ﺭﻭﯼ ﻟــﺐ ﻧــﺪﺍﺭﯼ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دلبـری ﮐـﻦ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭘﯿـــﺎﻟﻪ ﺑﻮﺳﻪ
ﮔﻔﺘﺎ کــه بی حیایی ﺷـﺮﻡ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻧﺪﺍﺭﯼ

گفتـم بـه یک اشـاره کـام از لبت بگیـرم
ﮔﻔﺘﺎ که شک ندارم ﺍﺻـﻞ ﻭ نَسب نداری

ﮔﻔﺘـﻢ ﻧﺒـﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑـﻮ ﺍﺯ ﻣﻬــﺮ ﻭ ﻣﻬــﺮﺑﺎنی
ﮔﻔﺘـﺎ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﮔﺎﻫﯽ ﻗﻬـﺮ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﮔﻔﺘﻢ که دین و ﺩل راباعشوه ای ﺭﺑﻮﺩﯼ
ﮔﻔﺘﺎ اگرچه جان ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﮔﻔﺘﻢ نمی گــذاری ﺍﻣﺸـﺐ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ
ﮔﻔﺘـﺎ ﻣﮕـﺮ ﺧﺒـﺮﻫـﺎ ﺍﺯ ﮔﺸﺖِ ﺷـﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﮔﻔﺘـﻢ بگیرم از تـو بانــو عسل ﻃﻠـﺐ ﺭﺍ
ﮔﻔﺘﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ چیزی ﻃﻠﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ