16 شهریور 1391

دانمﮐﻪﺷﺒﯽ ﺑﯽﮐﺲ ﻭ ﺑﯽ ﯾﺎﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ
ﺍﺯ درد ﻭ ﻏــﻢ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ

ﺩﺭﻃﺎﻟﻊﻣﻦﻧﯿﺴﺖکه‌در دشت شقایق
در سایه ی آویشن و ﮔﻠــــﺰﺍﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ

ای بـاد صبا بخــت سیـاهـم نگـذارد
بـر دامــــن ابـــریشم دلــــدار بمیرم

ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺯﻟﺰﻟﻪﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ
بی زمـــزمه در ﮐﻠﺒـــﻪ ﯼ ﺁﻭﺍﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ

ﻣﯽ ﻧﺎلم ﻭ ﺍﺯ ناله ی زارم چو هزاری
ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ وسعت ﻧﯿـﺰﺍﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺯﺩﻡ بانگ ﺍﻧﺎﻟﺤﻖ سر بازار
تقدیر من این بود کــه ﺑﺮ ﺩﺍﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ

بانو عسلم باز نیـامــد بــه سراغــم
ﺑﮕــــﺬﺍﺭ ﮐـــﻪ ﺯﺍﺭﯼ ﮐﻨﻢ ﻭ زﺍﺭ ﺑﻤﯿﺮﻡ