با سرود ِ ناز  باران  تار  باید می زدم
زیر  چتر  همدلی گیتار  باید می زدم

ازهمان روزی‌که‌دل‌دادم‌به‌شعر زندگی  
ارغنونم را به‌ عشق  یار باید می زدم

در غروبِ غم زده در زیر پلک‌ پنجره
دائماً پُک بر لبِ  سیگار باید  می زدم

گرچه‌ امّیدِ رهایی‌ از‌ وجودم پرکشید
در گرفتاری‌  خدا را جار باید می زدم

مات‌ و‌‌ زانودربغل‌‌درگوشه‌ی دنج‌ اتاق
زُل‌ به‌ پیوند در و دیوار باید‌ می‌ زدم

سال ها درد درونم را  نهان کردم ولی
دیشب ازحال‌‌ خرابم زار‌ باید می زدم

روی لبهای عسل بانو به دور از دلهره   
بوسه ها در موسم‌ دیدارباید می زدم