5 آبان 1394

ای جــان مـــن ارزانیِ چشمـان فــریبات
زیبا شده ای تا بــــزنم بـوسه بـــه لبهات

آنقَدر قشنگی کـــه درآورده بــه گــردش
در منظره هــا چشم مـــرا دامـــنِ زیبات

پلکت کـه رود رویهم از خـواب دل انگیز
پر می زنم از هـــر طرفی داخـــلِ رویات

چـون قـایق افتـاده به گـــــردابِ نگاهت
آرامش من گـــم شده در پهنــه ی دریات

هر چند که در گِــــرد تو دائم به طـوافم
دستـم نرسد ثانیـــه ای بر قـــــد و بالات

از راز تـــو ای دخـــترِ گل کس نشد آگاه
پنهـــان شده در پیـــرهنت سیب معّمات

بانو عسل از ساغــر لب ها شکــر افشان
تا جان و دلـم پر شود از خنده ی گیرات