30 تیر 1394

با  هنرمندی  خیالت ﺭﺍ  ﺑﻐﻞ  ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ
کم کم ﺍﺯ ﮐﻨﺪﻭﯼ لبهاﯾﺖ ﻋﺴﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

ﻭﻗﺘﯽ‌‌از سرچشمه‌ی شعرم ﻧﮕﺎﻫﺖ میکنم
ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ  ﺁﺭﺍﯾﻪﯼ ﭼﺸﻤﺖ ﻏﺰﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

آخر  ای آب گوارا از شکر گفتن  چه سود
مزه ی ِ ﺭﻭﯼ ِ ﻟﺒﺖ ﺭﺍ  ﺩﺭ  ﻋﻤﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

می گشایم بال و  پر  ﺗﺎ قله های کهکشان
ﺭﺩ  پایت را  اگر  روی  ﺯﺣﻞ  ﺑﺎﯾﺪ  ﮔﺮﻓﺖ

نفرتی‌دارم‌عجیب‌از‌ قیل و قال شیخ ِشهر
ﺑﺎﻧﮓِ ﻏﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺱ ﺑﯽﻣﺤﻞ ﺑﺎﯾﺪﮔﺮﻓﺖ

هر‌  زمانی فرصتی  در  پایِ منبر رخ دهد
عرصه ی زهد و ریا را از دغل باید گرفت

در غزل وقتی بگردد واژه ای ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺩﺏ
آب و گِل ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﻌﺮ ِ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ

کم  بزن بر چین  موهایت گره بانو عسل 
هم چنان ﺍﺯ ﭘﯿﭻ ﺯﻟﻔﺖ ﺭﺍﻩِﺣﻞ باید گرفت