به ژرفای همان برفی که بر الوند میخواهم
تو را زاینـده رودی پُرتر از اروند میخواهم

تو فروردین ترین رخ داده یِ فصل بهارانی
شقایق های باغت را پر از لبخند میخواهم

بتاب از  برج‌  آزادی  به  مأوایِ سیاهی ها
گرفتارانِ  در  شب را رها از بند میخواهم

قسم بر بغضِ  در تارم گره بگشاید از کارم 
همان یک تارِ زلفت راکه باسوگندمیخواهم

به سانِ قوری چینی تَرک افتاده در جسمم
چنان پاشیده ام از هم که چینی بندمیخواهم

درون بـاغ رویـاها بــه یـادت زندگی کـردم
چه می‌دانی بهارِ خاطرت راچند میخواهم

عسل‌بانو تو آن‌شیرین‌ترین شعرِدل انگیزی
که من از شهدلبهایت نبات و قند میخواهم