مِثلِ مهتابی که‌چیزی ازقشنگی کم نداشت
در شباهتها ‌ همانندی در این  عالم  نداشت

جرعه‌  جرعه  آبِ  پاکِ زمزمش گفتم ولی
آنهمه پاکیزگی را چشمه یِ  زمزم نـداشت

از سرودن ها  پشیمانم کـه بعد از سال ها
تازه فهمیدم غزل ها بویی از مریم نداشت

ژالـه بـر روی تـن ِ آلالـه هـا  می شد بخـار
طاقـت تابیدنش را قطـره ی شبنم نداشت

روبرویم در بهـاران بهتـر از گل می شکفت
دلبــر ِ بـالا بلنــد ِ پـر شکوفــه غــم نداشت

بوسه می زد با تـرنم گـونه هایش را نسیم
نم نم گلخـنده اش را بـارش نم نم نداشت

ایلِ قشقایی به قدرِ قامتش خون داده بود
در پسِ زلف کمندش کشته های‌ِکم نداشت

خشت ِدل ازدیدن ِبانوعسل ازهم گسیخت
گرچه میدانم خبـر از حـالِ ارگ بم نداشت