22 آذر 1396

می زند  چوب ِ ‌ دلم  طبل  تمنای  تو  را
تو کجایی  که بجویم  صنما  جای  تو را

گرچه پنهان شده ای ازمنِ پروانه صفت
می کنم نیمه‌‌ ی شب قصد تماشای تو را

آرزویی  که مرا  سر به  هوا  کرده هنوز
به دلم  ماند  و ندیدم  قد و  بالای تو را

آخر از عشق و جنون آینه را می شکنم
منعکس  گر نکند  چهره ی  زیبای تـو را

روزها  از    گذر   باد   صبا   می شنوم
هم چنان زمزمه و خنده ی گیرای تو را

در کنار‌  منِ   بی دل   به  ترنم   بنشین
که   نشینم‌‌  به تفأل   شب  یلدای تو را

گرچه بانوعسلت واژه ای‌ازنامه نخواند
به جهانی ندهم شعر و غـزل های تو را